Rasuah

Dalam konteks korupsi politik, rasuah mungkin melibatkan bayaran yang diberikan kepada pegawai kerajaan sebagai pertukaran penggunaan kuasa rasminya. Rasuah memerlukan dua pihak: pemberi dan penerima. Mana-mana belah boleh memulakan tawaran rasuah; sebagai contoh, pegawai kastam mungkin meminta rasuah untuk membenarkan barangan yang boleh dibawa masuk barangan atau penyeludup mungkin menawarkan rasuah untuk memperoleh akses. Di sesetengah negara, budaya rasuah meluas ke dalam setiap aspek kehidupan awam, menjadikannya amat sukar bagi individu untuk beroperasi tanpa menggunakan rasuah. Rasuah mungkin dituntut supaya pegawai melakukan sesuatu yang sudah dibayar. Mereka juga mungkin dituntut untuk memintas undang-undang dan peraturan. Sebagai tambahan kepada peranan mereka dalam keuntungan kewangan swasta, rasuah juga digunakan untuk menerbitkan kemudaratan sengaja dan berniat jahat.  Di sesetengah negara membangun, sehingga separuh daripada penduduk telah merasuah dalam tempoh 12 bulan yang lalu.[20]

Majlis Eropah memisahkan rasuah aktif dan pasif dan mentakrifkannya sebagai kesalahan berasingan:

• Seseorang boleh mentakrifkan rasuah aktif sebagai "menjanjikan, menawarkan atau memberi oleh mana-mana orang, secara langsung atau tidak langsung, apa-apa kelebihan yang tidak wajar kepada mana-mana pegawai awamnya, untuk dirinya sendiri atau untuk sesiapa sahaja, untuk dia bertindak atau mengelak daripada bertindak dalam menjalankan fungsinya" (artikel 2 Konvensyen Undang-undang Jenayah Mengenai Rasuah (ETS 173)[21] Majlis Eropah).
• Rasuah pasif boleh ditakrifkan sebagai "apabila dilakukan dengan sengaja, permintaan atau penerimaan oleh mana-mana [...] pegawai awam, secara langsung atau tidak langsung, apa-apa kelebihan yang tidak wajar, untuk dirinya sendiri atau untuk orang lain, atau penerimaan tawaran atau janji kelebihan sedemikian, untuk bertindak atau menahan diri daripada bertindak dalam menjalankan fungsinya" (artikel 3 Konvensyen Undang-undang Jenayah Mengenai Rasuah (ETS 173)).[21]

Perdagangan pengaruh

Perbuatan mendagangkan pengaruh, atau menjaja pengaruh, merujuk kepada seseorang yang menjual pengaruhnya ke atas proses membuat keputusan demi memberi manfaat kepada pihak ketiga (orang atau institusi). Perbezaannya dengan rasuah ialah hubungan tiga hala. Dari sudut undang-undang, peranan pihak ketiga (yang menjadi sasaran pengaruh) tidak begitu penting, walaupun dia boleh menjadi aksesori dalam beberapa keadaan. Sukar untuk membuat perbezaan antara bentuk rasuah ini dan beberapa bentuk lobi yang melampau dan dikawal selia secara longgar, di mana misalnya, penggubal undang-undang atau pembuat keputusan boleh bebas "menjual" undi, kuasa keputusan atau pengaruh mereka kepada pelobi yang menawarkan pampasan tertinggi, termasuk di mana sebagai contoh, mereka bertindak bagi pihak pelanggan yang berkuasa seperti kumpulan industri yang ingin mengelakkan kelulusan peraturan alam sekitar, sosial, atau lain-lain tertentu yang dianggap terlalu ketat, dsb. Apabila pelobian dikawal secara mencukupi, ada kemungkinan untuk menyediakan kriteria tersendiri dan mempertimbangkan bahawa perdagangan pengaruh melibatkan penggunaan "pengaruh yang tidak wajar", seperti dalam artikel 12 Konvensyen Undang-undang Jenayah Mengenai Rasuah di Eropah.[21]

Penaungan

Penaungan ialah perbuatan memihak kepada penyokong, contohnya dengan pekerjaan kerajaan. Ini mungkin sah, seperti apabila kerajaan yang baru dipilih menukar pegawai tertinggi dalam pentadbiran untuk melaksanakan dasarnya dengan berkesan. Ia boleh dilihat sebagai korupsi sekiranya orang yang tidak cekap dilantik kerana menyokong rejim berbanding dengan yang lebih layak (atau istilah lazim, lantikan politik). Dalam negara bukan demokrasi, ramai pegawai kerajaan sering dipilih kerana kesetiaan mereka dan bukannya kompetensi.

Nepotisme dan kronisme

Pemihakan kepada saudara (nepotisme) atau kawan peribadi (kronisme) ialah satu bentuk keuntungan peribadi yang tidak sah. Ini boleh digabungkan dengan rasuah, contohnya menuntut perniagaan agar melantik saudara kepada pengawal untuk mempengaruhi perniagaan. Contoh paling ekstrem ialah apabila keseluruhan negara diwarisi, seperti di Korea Utara atau Syria. Satu bentuk yang tak ketara mungkin wujud di Selatan Amerika Syarikat dengan konsep good ol' boys, di mana wanita dan minoriti dikecualikan. Bentuk kronisme yang lebih ringan ialah "rangkaian budak lama", di mana orang yang dilantik ke jawatan rasmi hanya dipilih daripada rangkaian sosial yang tertutup dan eksklusif – seperti alumni universiti tertentu – berbanding calon yang paling kompeten.

Gombinisme dan parokialisme

Gombinisme (gombeenism) merujuk kepada individu yang tidak jujur dan korup demi tujuan keuntungan peribadi, selalunya dalam perihal kewangan, manakala parokialisme, yang juga dikenali sebagai politik pam paroki, berkaitan dengan mendahulukan projek kecil atau sia-sia berbanding kepentingan negara.[22][23]

Penipuan pilihan raya

Penipuan pilihan raya ialah campur tangan terhadap pilihan raya yang menyalahi undang-undang. Tindakan penipuan menjejaskan kiraan undi dan keputusan pilihan raya, sama ada dengan meningkatkan bahagian undi calon yang digemari, mengurangkan bahagian undi calon saingan, atau kedua-duanya. Juga dipanggil penipuan pengundi, mekanisme yang terlibat termasuk pendaftaran pengundi tidak sah, ugutan di tempat mengundi, penggodaman komputer mengundi dan pengiraan undi yang tidak betul.

Penyelewengan

Penyelewengan ialah pencurian dana yang diamanahkan. Ia menjadi bersifat politik apabila ia melibatkan wang rakyat yang diambil oleh pegawai awam untuk digunakan oleh sesiapa sahaja yang tidak dinyatakan oleh orang ramai. Jenis penyelewengan lazim ialah penggunaan sumber kerajaan diamanahkan secara peribadi; contohnya, apabila seseorang pegawai menugaskan pekerja awam untuk mengubah suai rumahnya sendiri.

Sogokan

Sogokan ialah bahagian dana yang diselewengkan pegawai yang diperuntukkan daripada organisasinya kepada organisasi yang terlibat dalam pembidaan korup. Sebagai contoh, katakan seorang ahli politik bertanggungjawab memilih cara membelanjakan sebahagian dana awam. Dia boleh memberi kontrak kepada syarikat bukan pembida terbaik, atau memperuntukkan lebih daripada yang sepatutnya. Dalam kes ini, syarikat mendapat manfaat, dan sebagai pertukaran untuk mengkhianati orang ramai, pegawai itu menerima bayaran sogokan berupakan sebahagian jumlah yang diterima oleh syarikat. Jumlah ini sendiri mungkin semua atau sebahagian daripada perbezaan antara bayaran sebenar (meningkat) kepada syarikat dan harga berasaskan pasaran (lebih rendah) yang akan dibayar sekiranya pembidaan itu kompetitif.